Ποίημα: Το περισσότερο καιρό η αγάπη ξεθυμαίνει

Καλημέρα,
Χτες το βράδυ διάβαζα e.e.cummings και σήμερα το πρωί έγραψα αυτό. Απολαύστε το!
~Κλεοπάτρα

Photo Credit

Ποίημα: Το περισσότερο καιρό η αγάπη ξεθυμαίνει

Το περισσότερο καιρό η αγάπη ξεθυμαίνει

Από απρόσεκτους εραστές

Μη ρεαλιστικές προσδοκίες

Σου γεμίζουν το κεφάλι απότομα

Και εσύ πάντα μένεις μόνος

Ένας λευκός ιππότης δίχως

Πριγκίπισσα

Γιατί όλα σου φταίνε

Και καμία δε την φτάνει

Το περισσότερο καιρό η αγάπη ξεθυμαίνει

Από λόγια άγαρμπα που ξεστόμισες

Συνειδητά για να δείξεις ότι

Πάντα έχεις το πάνω χέρι

Και εσύ πάντα μένεις μόνος

Γύρω από πολλούς που φωνάζεις φίλους

Μα η μοναξιά σε έχει σημαδέψει

Το προσωπείο σου είναι καλά

Κολλημένο

Στη θέση του

Μη σε δουν όπως είσαι

Είναι αδυναμία

Το περισσότερο καιρό η αγάπη ξεθυμαίνει

Από σένα που αγαπάς, αλλά δεν αγαπήθηκες

Όσο θα ήθελες

Και αν κάποιος προλάβει και ξεστρατίσει

Με μιας τον διώχνεις, μη νιώσεις

Δε θες να νιώσεις

Και εσύ πάντα μένεις μόνος

Ένας λευκός ιππότης δίχως πριγκίπισσα

Που συνεχώς αναρωτιέται

Μα απάντηση δε λαμβάνεις

Με τόσα θηλυκά τριγύρω

Εγώ που πάω

Ποιος είμαι

Και τι θέλω από τη ζωή…

Ποίημα: Καλοκαίρι

Καλησπέρα,
Πρώτη του Ιούνη σήμερα, μια βδομάδα προ των εξετάσεων, πεθύμησα την θάλασσα...

Photo Credit: Me Instagram

Καλοκαίρι

Πρώτη του Ιούνη. Άραγε είσαι όντως εδώ;

Κοιτάζω το τραπέζι να βρω το τασάκι

Άδειο, γεμάτο δε μπορώ πια να πω

Περιμένω

Η γη γυρίζει

Η μέρα τελειώνει και εσύ εκεί έξω

Σκοτάδι

Φως

Εναλλαγές που με κρατάνε άγρυπνη

Άραγε να'σαι

Άραγε...

Καλοκαίρι

Αεράκι που μυρίζει αλμύρα

Λεμόνι και ήλιος

Λόγια κάτω από τα άστρα

Φιλιά

Γέλια

Καλοκαίρι

Στην άκρη της γλώσσας έχω το όνομα σου

Παίρνω ανάσα.

Ψιθυρίζω

Αν μ'ακούς θα γυρίσεις να με κοιτάξεις

Τώρα!

Poem: You Keep...

Hello Everyone,
Some dark places need our attention in order to grasp the light.
Will you follow?

Dark room by saoshi on deviantART

You keep my lips sealed
Two birds trapped in agony
Their wings broken
They cannot fly

You keep my eyes shut
Two sunrises burst to life
Only to be taken back

I won't cry
I won't cry

You keep my love at bay
You check, you pat
then you go away

So awful, yet I sway

You keep me prisoner
In a small room
Alone in the dark
You seem to appreciate
My silent prayers

You keep me chained
Yet, I found the key
To be free
When you will be back
The epic battle
will define
Who will be lost
Who will be alive

Ποίημα: Αγαπώ όλα εκείνα...

Καλό μεσημέρι και χρόνια πολλά!
Διπλή εορτή σήμερα. Καλό είναι να θυμόμαστε, να συνειδητοποιούμε και να αγαπάμε...

Photo Credit

Αγαπώ όλα εκείνα που έγιναν για μένα
χωρίς εμένα

Αγαπώ όλα εκείνα που φαντάζουν μικρά
και ασήμαντα

Αγαπώ όλα εκείνα που τρομάζουν
τους περισσότερους

Αγαπώ όλα εκείνα που κάποιος ξέχασε
μα εγώ θυμάμαι

Αγαπώ όλα εκείνα τα σ'αγαπώ που έμειναν
φράσεις ανείπωτες στα σκοτεινά δρομάκια του μυαλού σου

Αγαπώ όλα εκείνα που σε έκαναν
αυτό που είσαι σήμερα

Αγαπώ όλα εκείνα που με θυμώνουν
γιατί μου μαθαίνουν τι είναι αυτά που με γαληνεύουν

Αγαπώ όλα εκείνα τα χαμόγελα σου
που δε γνωρίζεις ότι μου χάρισες

Αγαπώ όλα εκείνα που μας καθόρισαν
μα δεν παίρνουμε ποτέ στα σοβαρά

Αγαπώ όλα εκείνα τα όνειρα που σκότωσες
μα εγώ ανασύρω από τα δέντρα

Αγαπώ όλα εκείνα...

Αγαπώ...

Poem: That's Not The Point..

Kalimera,
It's been a while. Too many words are dancing in front of me. I have to write them down...

Photo Credit

That's Not The Point

Leaves are falling, feeling blue.
I look at the sky, I see nothing but you.

You said you will come and find me
That's not the point
You said when you see me you always smile
That's not the point

I know when your eyes are lying
I can see brown snowflakes dance
I know when your smile is genuine
I can read you like an open book

Leaves are falling, feeling blue
I look at the sky, all I can see is you.

You said come with me
We will be good together
You said let me take you far away
Trouble makes your eyes gray

Leaves are falling, feeling blue.
You are not here, yet I am with you.

The air is talking, we just move.
We walk away, yet here we stay.
That's not the point.
That's not the point.

My friend Kristina Foulias is singing this amazing song...

Ποίημα: Κοιτάω μπροστά...

Καλό μεσημέρι,

Τελευταίες μέρες ενός χρόνου που ήταν αρκετά αποκαλυπτικός  Εύχομαι ο επόμενος να φέρει έστω μια αχτίδα φωτός σε αυτό το σκοτεινό τούνελ που βρισκόμαστε...

~Κλεοπάτρα

Photo Credit

Κοιτάζω μπροστά

Κοιτάζω μπροστά

Κοιτάζω το Όλον

Κοιτάζω το Τίποτα

Κοιτάζω μέχρι εκεί το γαλάζιο, 

που καλύπτει το οπτικό μου πεδίο, να εξαφανίζεται

Κοιτάζω το αχανές λευκό 

έως ότου το μάτι μου δε καταλαβαίνει τι θωρεί

Κοιτάζω για να ανακαλύψω 

τις εικόνες που ξέχασα

τα χρώματα που έχασα

το πόνο που δεν ξέσπασα

Κοιτάζω μια γυάλινη προθήκη 

Για τον κόσμο που πέρασε, μα δε μας ανήκει

Κοιτάζω μα πραγματικά δε βλέπω

αντικατοπτρίζω στο φως τις ανάγκες μου

Κοιτάζω μπροστά 

Κοιτάζω το Όλον

Κοιτάζω το Τίποτα

Όταν η ψυχή ξεθαρρέψει 

βλέπω ένα άστρο να μ'αγκαλιάζει

Κοιτάζω μα μένω στάσιμη, μόνη

Κοιτάζω και τρομάζω, μη με αγγίξουν

Μη σπάσουν την γυάλινη προθήκη που με καλύπτει

Κοιτάζω μπροστά

Κοιτάζω το Όλον

Κοιτάζω το Τίποτα

Τίποτα κατέληξα να'μαι

Τρομάζω με τόσο θόρυβο

Φοβάμαι

Ω ναι φοβάμαι

Κοιτάζω ξανά

τα μάτια σηκώνω, μα δεν υπάρχει φως

Παντού σκοτάδι

Παντού σκιές

Μόνη στην μέση

ένα βαρκάκι στην μανιασμένη θάλασσα

Κοιτάζω μπροστά

Κοιτάζω το Όλον

Κοιτάζω το Τίποτα

Απολαμβάνω την σιωπή

Την κάνω δική μου

Την αφήνω να με κατακτήσει

Και έτσι ήρεμη, γαλήνια αποκοιμιέμαι στα άσπρα σύννεφα

Κοιτάζω μπροστά

Κοιτάζω το Όλον

Κοιτάζω το Τίποτα

Poem: You lost me

Hey Everyone,
As it seems my Muse is here to stay. I am grateful for her arrival so here is one of my new accomplishments.
Enjoy!

~CC

You Lost Me by ~mrstonystark on deviantART

You lost me

You lost me one fine morning
while we were in bed
I realized that you didn't love me
from all the those little things you didn't share

I was devastated at first,
I have to admit
Then, this feeling of limitless freedom
took me by the hand

You lost me one fine morning
When I was telling you my day
When you didn't do anything
While I was whispering my fears
You just blinked and changed the tv channel.

I was devastated at first,
but then I realized that
we were two strangers that were dancing a lazy tango.
No passion at all, just the slight idea we had the moves

You lost me one fine morning
Your lips didn't touch mine
You were cold and bitter
and pieces of white glass were on my face
making me cry

I was devastated at first,
but soon I realized that in life
You have to move on
Find love again
In someone else's eyes.

Το προξενιό της Ελλάδας...

Με όλα αυτά που συμβαίνουν δε γίνεται να μένουμε αμέτοχοι. Παρόλο που δεν μπορώ την τρομολαγνεια, τον πανικό που μερικοί προκαλούν. Παραθέτω εδώ μερικούς έμμετρους στίχους που έγραψα πριν λίγες μέρες στο Twitter, μόλις μαθεύτηκε ότι δε θα γίνει κυβέρνηση... 

Μην ενδώσετε σε κανέναν εκβιασμό. Καλό μας κουράγιο...

~Κλεοπάτρα

Υ.Γ.Καθυστέρησα λίγο να το ανεβάσω είναι η αλήθεια αλλά με ταλαιπώρησε μια τενοντίτιδα...


Υ.Γ. 2 Θα το συνεχίσω. Αναμένω να δω τι θα γίνει τις επόμενες μέρες...

Photo Credit

Σφάχτηκαν παληκάρια στην ποδιά της Ελλάδας, για να γίνει το προξενιό. Εκείνη αναστέναξε, γύρισε το βλέμμα. Βλέπετε δε της άρεσε κανένας.

Οι μνήστηρες απογοήτευμενοι έκρωζαν οι καημένοι. Η Ελλάδα καθισμένη, έτρωγε σταφύλια ξινισμένη. "Πω πω πω τι φασαρία που κάνουνε τα θηρία!"

Μα δεν άκουγε κανέναν. Με μειδίασμα απαντούσε και προς τέρψη τους ξεχνούσε. "Τι συμφορά μας βρήκε!" Έλεγαν αλαφιασμένοι πίνοντας κρασι μεθυσμένοι.

Η Ελλάδα η καημένη, ήξερε τι την περιμένει. Κάθε ώρα που περνούσε πίσω δε ξαναγυρνούσε. Έκλαιγε κρυφά τα βράδια και μοιρολογούσε.

Περίμενε ένα σημάδι να τα βάλει με τον Άδη. Να τους πολεμήσει αντρίκια με τα όπλα τους τα ίδια.

Μα ο Ήλιος δεν ξυπνούσε και η Σελήνη την ταρακουνούσε. Μόνη και δυστυχισμένη η Ελλάδα η καημένη. Περίμενε μια λύση να φανεί από την δύση.

Μα στην Δύση η αδερφή της ξέχασε την καταγωγή της. Έκανε την σπουδαία όντας τώρα Ευρωπαία.

Ένα βράδυ στο λιμάνι, ένας αϊτός εφάνη. Χαμηλότερα πετούσε μα εκείνη τον αγνοούσε. "Τι να θέλει το πουλί; Να μ'αφήσει μοναχή!"

To Be Continued...

Ποίημα: Θα ‘ρθω // Poem: I will come

Καλό μεσημέρι,
Κάτι που έγραψα πριν από λίγο. Να ευχαριστήσω την Μούσα μου για τα δώρα της...

~Κλεοπάτρα

Θα 'ρθω

Kalimera, I decided that this poem should be translated in English as well.
I tried to keep the essence of the text. Thanks again to my Muse for her gifts

Enjoy it!

~CC
  Poem_I Will Come

Ποίημα: Ο Κύκλος που κλείνει...

Καλημέρα,
Άλλο ένα ποίημα βγαλμένο από το χρονοντούλαπο....Γραμμένο τον Ιανουάριο του 2010
Απολαύστε το...

Photo Credit : zepiaf DeviantART

Ο Κύκλος που κλείνει...
Όλα συμβαίνουν για ένα λόγο
Όλα, ακόμα και εκείνα που δεν φανταζόμαστε
Μικρά και μεγάλα
Λιτά και περίπλοκα

Όλα έχουν βάση

Ακόμα και ο πόνος, η προδοσία, η αγάπη, το μίσος
Παθήματα για να γίνουν μαθήματα...

Και αν είσαι καλός μαθητής τότε καταλαβαίνεις
ότι με το να ζεις το αναπόφευκτο ωριμάζεις πνευματικά
και γίνεσαι κοινωνός του κόσμου

Ο κύκλος έκλεισε και ο νέος ανοίγει
Αυτός που πέρασε και αυτός που σβήνει

Μπορεί να αφησε γλυκόπικρη γεύση στο στόμα για να θυμόμαστε
ότι οι πληγές κλείνουν αλλά μένουν πίσω τα σημάδια ως τρόπαια

Κοίτα την τροπαιοθήκη σου προσεχτικά και θα δεις το μέλλον σου
Τα σημάδια ποτέ δεν ψέυδονται
Τα σημαδια μόνο ερμηνεύονται...

Έκλεισε ο κύκλος έκλεισε και νέος θα ανοίξει
Η ανταμοιβή δεν πέρασε μα ουτε και θα λακίσει

Υπομονή για λίγο ακόμα και έρχεται...
Βλέπεις το φώς στο τούνελ; Εγώ το βλέπω...
Ακολούθα το και θα βγεις...
Εκεί που σε πάει η καρδιά σου...

©2010-2012  All rights reserved worldwide.

Ποίημα : Η Κάμαρα...

Καλημέρα,
Η μούσα μου μιλά και εγώ γράφω...

Photo Credit

Η κάμαρα


"Το' ξερες; Πες μου ότι το' ξερες.
Μα πώς; Πως θες κάτι τέτοιο;"

Κι όμως εσύ που είσαι εκεί έξω.
Έξω μόνος. Μόνος, ενώ τίποτε άλλο
δεν έχει σημασία στα μάτια σου.

Τίποτε απλά σκοτάδι.
Αποχαιρέτισες το φως για ένα τόπο λιγότερο ειδυλλιακό.

"Θέλω την ηρεμία μου", μου λες
Και η λεπίδα μπήγεται στην σάρκα, ξερά και άτσαλα.
Ένας τελευταίος φόνος στην συνείδηση σου.

Φεύγεις πριν δεις το αίμα, πάντα έτσι έκανες
Φοβόσουν να δεις, δειλός και ξένος φεύγεις μακρυά

Φεύγεις και δεν υπάρχει τίποτε που να έχει σημασία. Τίποτε
Ούτε εσύ, ούτε εγώ, ούτε η στιγμή.

Όλα ανήκουν σε άχρονο χρόνο.
Όλα ανήκουν στο πουθενά.
Φυλακισμένα σε μια κλειδωμένη κάμαρα του μυαλού.

Poem: Keeping My Sanity...

Kalimera,

I know that for quite a while I was writing in Greek, so this one is for my International friends.

As it seems I open the Memory Vault and I found one poem I wrote back in January 2010.

Enjoy...

~CC

Photo Credit : "moon and half dome", Ansel Adams, 28-12-1960

Keeping My Sanity...

Being alone in the dark

Its part of what I am...Of what I am

Sitting In this empty room that reminds me of you

Like an echo taunting me

Like a dream that ended bad, I woke up... I woke up

Keeping my Sanity is hard..

I want you back...I want you back..

Facing a reality that breaks my heart...Breaks my heart...

©2010-2012 All rights reserved worldwide.

Ποίημα: Ξεθωριασμένα όνειρα...

Καλημέρα και καλό μήνα,

Η μούσα μου σήμερα μου ψιθύριζε σκόρπιες φράσεις που ίσως να σημαίνουν κάτι, ίσως και όχι. 

Θα τις καταγράψω εδώ πιο κάτω για όσους θέλουν να τις διαβάσουν. 

Photo Credit

Ξεθωριασμένα όνειρα

Έφυγες ή φεύγεις, δεν έχει σημασία

Κρατάς στα χέρια σου μισό κομμάτι από την καρδιά σου

Το άλλο δε το έχω εγώ

Δεν άνηκε σε μένα

Όνειρα που κάναμε μαζί, τώρα γκρίζα και ξεθωριασμένα

Κρυμμένα μυστικά στα χείλη σου

Κρυμμένα πίσω από τους βυθούς της ματιάς σου

Θαμπώθηκα από το κάλλος τους 

Πίστεψα στο ψέμα, έχασα εμένα

Έφυγες ή φεύγεις, δεν έχει πια σημασία

Η αγάπη σου ήταν ρούχο δανεικό

Δεν άνηκε ποτέ σε μένα

Δική μου μόνο είναι μια θύμηση ροζ που ξέβαψε στις άκρες

Το μελάνι που χύθηκε άναρχα στο κάδρο

Αποτύπωμα ενός αόρατου έργου που δε τελείωσε ποτέ

Έμεινε μόνο ένα ξεθωριασμένο όνειρο, σαν και εσένα

We are all troubled...Sometimes...

Hey Everyone,

I had this verse in my mind and here is something for you to read...

Photo Credit

Troubled

Troubled we are troubled, yet we have found a way.

Troubled we are troubled, yet you showed me I can stay.

Troubled we are troubled, just smile as we run.

Troubled we are troubled, hold me from my hand.

I was always troubled, yet you held me

To be in your arms what a blessing. 

I was fading away until you came

Don't go away...Don't go away. 

Poem: Silent, It is Silent...

It's been a while since I wrote a poem...Here is one...

Photo Credit: WhatMegSaid

Silent, It is silent.

I don't mind if you don't talk to me

I mind that you hide your face from me

Silent, It is silent

The night is cold but I cannot feel it.

Silent, it is silent in my heart

I guess that is my problem though not yours.

You use my silence against me

You thought I had nothing to say

Wrong, you were wrong and coward

I am so ashamed right now

Ashamed that I believed in your lies

Ashamed that you made me cry.

Silent, It is silent

I can feel the pain in my heart

I won't give up, I will stand up once more.

Revisiting Old Friends....

Hey Everyone,

I missed writing poetry so tonight I will try to remember the old times, - If you want to check my poems bug me and I will give you some links *winks*

So, what I should write? Let me think about it a little...:Poetry needs its time.

Photo Credit

Stories of a Peaceful Soul

I like silence. I feel annihilated.

I think mostly it has to do with the calmness of the soul.

So eager to rest, so eager to feel blessed.

Cherished moments that I can recall.

Thinking of you, of our love.

Thinking what I miss and what I loved.

It is easy to remember when the other one is gone.

We choose to remember memories that cover happiness above all

I like silence, I feel content.

In silence I can remember all those things I forgot when you were here.

In silence I can draw my set and live again.

I like silence, I feel blessed.

Even though, I live without you in a world where my peaceful soul learnt to blend.

Until Tomorrow,

Have A Nice Day / Night