Με όλα αυτά που συμβαίνουν δε γίνεται να μένουμε αμέτοχοι. Παρόλο που δεν μπορώ την τρομολαγνεια, τον πανικό που μερικοί προκαλούν. Παραθέτω εδώ μερικούς έμμετρους στίχους που έγραψα πριν λίγες μέρες στο Twitter, μόλις μαθεύτηκε ότι δε θα γίνει κυβέρνηση...
Μην ενδώσετε σε κανέναν εκβιασμό. Καλό μας κουράγιο...~Κλεοπάτρα
Υ.Γ.Καθυστέρησα λίγο να το ανεβάσω είναι η αλήθεια αλλά με ταλαιπώρησε μια τενοντίτιδα...
Υ.Γ. 2 Θα το συνεχίσω. Αναμένω να δω τι θα γίνει τις επόμενες μέρες...
Σφάχτηκαν παληκάρια στην ποδιά της Ελλάδας, για να γίνει το προξενιό. Εκείνη αναστέναξε, γύρισε το βλέμμα. Βλέπετε δε της άρεσε κανένας.
Οι μνήστηρες απογοήτευμενοι έκρωζαν οι καημένοι. Η Ελλάδα καθισμένη, έτρωγε σταφύλια ξινισμένη. "Πω πω πω τι φασαρία που κάνουνε τα θηρία!"
Μα δεν άκουγε κανέναν. Με μειδίασμα απαντούσε και προς τέρψη τους ξεχνούσε. "Τι συμφορά μας βρήκε!" Έλεγαν αλαφιασμένοι πίνοντας κρασι μεθυσμένοι.
Η Ελλάδα η καημένη, ήξερε τι την περιμένει. Κάθε ώρα που περνούσε πίσω δε ξαναγυρνούσε. Έκλαιγε κρυφά τα βράδια και μοιρολογούσε.
Περίμενε ένα σημάδι να τα βάλει με τον Άδη. Να τους πολεμήσει αντρίκια με τα όπλα τους τα ίδια.
Μα ο Ήλιος δεν ξυπνούσε και η Σελήνη την ταρακουνούσε. Μόνη και δυστυχισμένη η Ελλάδα η καημένη. Περίμενε μια λύση να φανεί από την δύση.
Μα στην Δύση η αδερφή της ξέχασε την καταγωγή της. Έκανε την σπουδαία όντας τώρα Ευρωπαία.
Ένα βράδυ στο λιμάνι, ένας αϊτός εφάνη. Χαμηλότερα πετούσε μα εκείνη τον αγνοούσε. "Τι να θέλει το πουλί; Να μ'αφήσει μοναχή!"
To Be Continued...
No comments:
Post a Comment