Τελευταίες μέρες ενός χρόνου που ήταν αρκετά αποκαλυπτικός Εύχομαι ο επόμενος να φέρει έστω μια αχτίδα φωτός σε αυτό το σκοτεινό τούνελ που βρισκόμαστε...
~Κλεοπάτρα
Κοιτάζω μπροστά
Κοιτάζω μπροστά
Κοιτάζω το Όλον
Κοιτάζω το Τίποτα
Κοιτάζω μέχρι εκεί το γαλάζιο,
που καλύπτει το οπτικό μου πεδίο, να εξαφανίζεται
Κοιτάζω το αχανές λευκό
έως ότου το μάτι μου δε καταλαβαίνει τι θωρεί
Κοιτάζω για να ανακαλύψω
τις εικόνες που ξέχασα
τα χρώματα που έχασα
το πόνο που δεν ξέσπασα
Κοιτάζω μια γυάλινη προθήκη
Για τον κόσμο που πέρασε, μα δε μας ανήκει
Κοιτάζω μα πραγματικά δε βλέπω
αντικατοπτρίζω στο φως τις ανάγκες μου
Κοιτάζω μπροστά
Κοιτάζω το Όλον
Κοιτάζω το Τίποτα
Όταν η ψυχή ξεθαρρέψει
βλέπω ένα άστρο να μ'αγκαλιάζει
Κοιτάζω μα μένω στάσιμη, μόνη
Κοιτάζω και τρομάζω, μη με αγγίξουν
Μη σπάσουν την γυάλινη προθήκη που με καλύπτει
Κοιτάζω μπροστά
Κοιτάζω το Όλον
Κοιτάζω το Τίποτα
Τίποτα κατέληξα να'μαι
Τρομάζω με τόσο θόρυβο
Φοβάμαι
Ω ναι φοβάμαι
Κοιτάζω ξανά
τα μάτια σηκώνω, μα δεν υπάρχει φως
Παντού σκοτάδι
Παντού σκιές
Μόνη στην μέση
ένα βαρκάκι στην μανιασμένη θάλασσα
Κοιτάζω μπροστά
Κοιτάζω το Όλον
Κοιτάζω το Τίποτα
Απολαμβάνω την σιωπή
Την κάνω δική μου
Την αφήνω να με κατακτήσει
Και έτσι ήρεμη, γαλήνια αποκοιμιέμαι στα άσπρα σύννεφα
Κοιτάζω μπροστά
Κοιτάζω το Όλον
Κοιτάζω το Τίποτα
No comments:
Post a Comment