Ladies and Gentz: This is the *new* me!

Καλησπέρα,
Παιχνίδι με τις λέξεις ή μήπως είναι κάτι άλλο; Θα δείξει..

~Κλεοπάτρα

Kalispera,
A game with words or maybe is something else? We shall see...

~C.C.

Hello, this is Cleopatra. Not the old one, but the new one. 

(A voice from the audience) Question: WHAT do you mean the new one? I came to see...(voice fades)

Me: Ι mean what I say. I am different. I have changed. 

I am a different person. Don't laugh! It is true. I am a different person. 

So different actually that I can see clearly what happens around me at times, while at other ones I just notice without uttering a word. 

*looks to the faces, smiling* I know you are dying to ask another question! Here don't be shy. Who is going to be next...

(Another voice from the audience) Question2: How much time this transformation needed?

Me: Do you mean how much time I was "working" for this change?

(Voice #2 pauses. Thinks a bit): Um...Yes, that is what I mean exactly.

Me: (looking sympathetically) Months, maybe more than a year. 

So, ladies and gentlemen  this is the new me! A bit quizzical maybe, don't worry the old me is definitely here, somewhere, but it is a slightly different version.

(drops voice for effect) I have no answers to give, but it's true. You can all change. 

It is plausible only if YOU want to. And before you ask. If I wanted it ? Yes I did. My conscious self had a chat with my unconscious self. (They also had a glass of wine together but you didn't hear that from me!) 

In the end they agreed. It was time for that change.

Now I am here. The *new* shining me. Me. 

Nice to meet you all!

*audience claps their hands* 

Bow

(The curtain falls down. The lights go off.) Phew! I did it. Now let's go into hiding again.

The Message of the Day

Kalimera Everyone,

Just something I wanted to say. Have a nice day ahead!

~CC

Μετά το σωματίδιο του Θεού, τι;

Michelangelo's Famous Painting : Photo Credit 

Καλό μεσημέρι, 

Μερικές σκέψεις. Σκόρπιες που ίσως έχουν σημασία, ίσως και όχι. 

Σήμερα είχαμε μια πρώτη ένδειξη ότι ανακαλύφθηκε το σωματίδιο του Θεού. Μεγάλη ανακάλυψη για τους φυσικούς. Η επιστήμη βρήκε κάτι που έψαχνε εδώ και ένα αιώνα. Το θέμα είναι και τώρα τι; 

Ποιο είναι το επόμενο quest; Ποια είναι η επόμενη ερώτηση; Να δούμε τον ίδιο τον Θεό. Μα είναι κάτι τέτοιο δυνατόν; Ε ίσως να είναι θα πουν μερικοί. 

Όμως όπως λένε όλοι οι μαθηματικοί όταν έχεις μια εξίσωση πρέπει να δεις ποιες είναι οι μεταβλητές, ποιοι είναι οι αριθμοί και ποια η λύση. Εμείς όμως "ξεχνάμε" κάτι σε αυτό τον συλλογισμό. 

Για να μην σας δυσκολεύω την μέρα. Τα πράγματα είναι απλά. Ζούμε στην τρίτη διάσταση. Αυτό από μόνο του δείχνει πολλά. Και δίπλα σας να είναι ο Θεός δεν μπορείτε να Τον δείτε, απλά. Λείπουν τα όπλα πως το κάνουμε;

Αν θέλετε να βρείτε τον Θεό, κοιτάξτε γύρω σας την φύση και εκεί θα Τον δείτε. Αυτοί που πιστεύουν σε κάποιο ανώτερο ον θα Τον / Την δουν. Όσον αφορά τους υπόλοιπους δεν μπορώ να απαντήσω. 

Καλή συνέχεια. 

~Κλεοπάτρα

Σημείωση: Ο σωστός όρος είναι Σωματίδιο Θεός διαβάστε το άρθρο του Άρη Δημοκίδη στην Lifo 

One year ago...

Kalimera Everyone,

I do hope you are all okay :) Today is a very important day for me. So, here are some thoughts. 

~CC

Photo Credit

One year ago I started writing my first book. One year passed? Yes it did. Through that year many things happened. First of all, I changed. I became more mature. I know now more than I did last year. 

How so you will ask? I studied hard for this knowledge though. It didn't come just like that. I am reading a lot. I continued my CW seminars. I decided that if I want to write then I have to know what I am doing. If I know now? I think I have tasted a a bit of what is going to come. No one can claim that knows fully the art of writing. 

One year is a very long time in a life of a person. Especially with what Greeks do face every day. So, I will try to cherish this past year and continue the circle of a new one. Maybe next year my efforts will reach base. And after a while, another effort will start. Another circle, another way of watching Life. 

Thanks to all those who are / were near me this past year. You do know who you are. Your support was everything I was hoping and more. I continue my journey, as Kavafis wrote, until at one point I will find my Ithaca. Until then, I will enjoy the ride, even if the sea is unfriendly and dark clouds make it impossible for me to see forward. 

Literally? Literally...

Hey Everyone,

I know that you haven't heard me for quite a while that is true. Well, here I am now.

Some thoughts that needed to be written.

~CC

What is important? I am asking myself while I am watching what is happening everyday in my country.

To survive. Literally? Literally...

If the answer shocks you, I cannot change the fact that is the truth and not a myth. I read somewhere that Greeks use the word literally, literally.

We are literally poor, literally hopeless, literally hungry, literally jobless.

Literally we are being killed everyday.

Literally Greeks are commiting suicide everyday.

Literally sick people, whether have cancer or heart problems or diabetes, don't get their drugs.

Literally some children don't eat properly because their parents don't have the money to buy them the essentials.

Literally.

The list is endless literally.

Greeks are dying whether you want to hear it or not. And yet, some are standing and pointing at us and being sarcastic, mean or even indifferent. Literally.

On Sunday we have elections again. Greeks will vote. What I want LITERALLY is someone to care and do something for the people who are suffering.

Kalimera in Greek (good morning) means literally good day. Although we pray every day to be a good one all day, we know that for some won't be. Literally.

Το προξενιό της Ελλάδας...

Με όλα αυτά που συμβαίνουν δε γίνεται να μένουμε αμέτοχοι. Παρόλο που δεν μπορώ την τρομολαγνεια, τον πανικό που μερικοί προκαλούν. Παραθέτω εδώ μερικούς έμμετρους στίχους που έγραψα πριν λίγες μέρες στο Twitter, μόλις μαθεύτηκε ότι δε θα γίνει κυβέρνηση... 

Μην ενδώσετε σε κανέναν εκβιασμό. Καλό μας κουράγιο...

~Κλεοπάτρα

Υ.Γ.Καθυστέρησα λίγο να το ανεβάσω είναι η αλήθεια αλλά με ταλαιπώρησε μια τενοντίτιδα...


Υ.Γ. 2 Θα το συνεχίσω. Αναμένω να δω τι θα γίνει τις επόμενες μέρες...

Photo Credit

Σφάχτηκαν παληκάρια στην ποδιά της Ελλάδας, για να γίνει το προξενιό. Εκείνη αναστέναξε, γύρισε το βλέμμα. Βλέπετε δε της άρεσε κανένας.

Οι μνήστηρες απογοήτευμενοι έκρωζαν οι καημένοι. Η Ελλάδα καθισμένη, έτρωγε σταφύλια ξινισμένη. "Πω πω πω τι φασαρία που κάνουνε τα θηρία!"

Μα δεν άκουγε κανέναν. Με μειδίασμα απαντούσε και προς τέρψη τους ξεχνούσε. "Τι συμφορά μας βρήκε!" Έλεγαν αλαφιασμένοι πίνοντας κρασι μεθυσμένοι.

Η Ελλάδα η καημένη, ήξερε τι την περιμένει. Κάθε ώρα που περνούσε πίσω δε ξαναγυρνούσε. Έκλαιγε κρυφά τα βράδια και μοιρολογούσε.

Περίμενε ένα σημάδι να τα βάλει με τον Άδη. Να τους πολεμήσει αντρίκια με τα όπλα τους τα ίδια.

Μα ο Ήλιος δεν ξυπνούσε και η Σελήνη την ταρακουνούσε. Μόνη και δυστυχισμένη η Ελλάδα η καημένη. Περίμενε μια λύση να φανεί από την δύση.

Μα στην Δύση η αδερφή της ξέχασε την καταγωγή της. Έκανε την σπουδαία όντας τώρα Ευρωπαία.

Ένα βράδυ στο λιμάνι, ένας αϊτός εφάνη. Χαμηλότερα πετούσε μα εκείνη τον αγνοούσε. "Τι να θέλει το πουλί; Να μ'αφήσει μοναχή!"

To Be Continued...

Who we are?

Kalimera friends,

The Olympic Flame was lit today in Ancient Olympia and while I was watching it on live streaming, those words came into my mind. Thanks as usual to my Muse. Ευχαριστώ. 

~C.C.

Photo Credit

Who we are?

Those who are lost and maybe found. Bearers of a civilization that we love to hate. 

It is not easy to accept such a gift. Especially when you have a huge burden to your shoulders. 

Who we are?

Those who remember and live with the memories around them. 

Watching the sunsets passing by. Enjoying the Aegean Sea.

Letting that breeze take their sadness away. 

Breathing the air someone else before us did in the same spot we are now standing.

Who we are?

Kids, crazy, eternal youth. 

Some call us lazy but I have to disagree. 

Check again our unemployment rates and you shall see. 

Who we are?

Those who revive every four years a litargy so as the rest of the world to have the Olympic Flame, that blessing from Apollo for the Olympic Games. 

Who we are?

Those who are wounded from crisis but care too much for that tradition. 

Who we are?

Those imcompatible and proud people who are fighting for survival, the greatest battle of their lives. 

That's who we are.