Η μεγαλύτερη παγίδα των Social Media.

Καλημέρα,

Οι μέρες μας είναι γεμάτες πληροφορίες. Ο καταιγισμός αυτός, ταυτόχρονα με την αδυναμία ορισμένων να αφομοιώσουν τις πληροφορίες οδηγούν σε λάθος συμπεράσματα ή ακόμα και να πιστεύουμε, χωρίς δεύτερη σκέψη, απόψεις τρίτων που ίσως να αναθεωρούσαμε υπό άλλες συνθήκες.

Τις τελευταίες μέρες παρακολουθώ και εγώ διάφορα ποστ από αρκετό κόσμο που με έχουν βάλει σε σκέψεις. Ορμώμενη από αυτό, έγραψα το κάτωθι στάτους στο προφίλ μου στο Facebook και το αναρτώ και εδώ, διότι θεωρώ ότι πρέπει να προσέχουμε τι διαβάζουμε και ακόμα περισσότερο τι πιστεύουμε...

~Κλεοπάτρα

Photo Credit

Η μεγαλύτερη παγίδα των social media είναι ότι ο καθένας μπορεί να γράψει ότι θέλει. Καλά θα μου πεις και ποιο το πρόβλημα;

Είναι εντελώς διαφορετικό να εκφράζεις μια άποψη, την δική σου ή εκείνη που μπορεί να σε εκφράζει, και εντελώς διαφορετικό να προσπαθήσεις να δεις μονόπαντα το θέμα και να παρουσιάζεις μόνο τα πραγματολογικά δεδομένα που προσθέτουν "βάρος" στην δική σου πλευρά. Ένα πράγμα που κάποιοι δεν μπορούν να διακρίνουν. Δυστυχώς...

Δόξα σοι ο Θεός είχα αρκετούς Δασκάλους που μας δίδαξαν αρκετά πράγματα. Φέτος είχα την τιμή να συνεργαστώ με έναν Ιστορικό ο οποίος μας έδωσε τρομερά εφόδια. Το μάθημα όπου μας εξήγησε πως να ξεχωρίζουμε τα Facta από τις εκάστοτε "σάλτσες" ενός Ιστορικού νομίζω ότι δε θα το ξεχάσω ποτέ.

Έτσι λοιπόν και εγώ θα πω με την σειρά μου τα ακόλουθα:
Δείτε πέρα από τις σάλτσες.
Απομονώστε τα facta.
Δείτε τα γεγονότα μεμονωμένα.
Διαβάστε όλες τις απόψεις για να κρίνετε ποια είναι η πραγματικότητα.
Μην ακολουθείτε σαν πρόβατα τι λέει ο ένας και ο άλλος...

Ποίημα: Κάποτε...

Καλημέρα και καλό μήνα,
Καμιά φορά η Μούσα σου σε επισκέπτεται μετά από καιρό και σου θυμίζει ότι δεν πρέπει να ξεχνάς τις λέξεις. Οι λέξεις είναι σημαντικές. Δημιουργούν φράσεις και οι φράσεις νοήματα. Μην ξεχνάς τις λέξεις λοιπόν.

~Κλεοπάτρα

Photo Credit

Κάποτε

Κάποτε. Κάποτε μου είχες πει ότι μ'αγαπάς
Αγαλλίαση. Η ψυχή μου φτερούγισε στα ουράνια.
Σε κοίταξα, με κοίταξες και φύγαμε μαζί.
Κάποτε.

Κάποτε. Κάποτε η ζωή σε επαναφέρει στην πραγματικότητα
Τα χέρια μας αν και παρέμειναν ενωμένα
Κάτι στο βλέμμα μας ήταν αλλαγμένο.
Κάποτε.

Κάποτε. Κάποτε πετούσαμε μαζί όπως παλιά
Κάποτε μου αρκούσε μόνο να είσαι μαζί μου
Κάποτε.

Κάποτε η ζωή με έφερνε κοντά σου.
Κάποτε η ζωή μου ήταν και η ζωή σου
Κάποτε, μα τα χρώματα ξεθώριασαν
Κάποτε.

Κάποτε μου άφησες τα δάχτυλα.
Κάποτε.

Κάποτε. Χάθηκαν τα χρώματα γύρω μας.
Κάποτε.
Χάθηκαν.
Κάποτε.

Κάποτε. Κάποτε υπήρξαμε εμείς.
Τώρα υπάρχω εγώ
Υπάρχεις και εσύ.

Ποίημα: Καλοκαίρι

Καλησπέρα,
Πρώτη του Ιούνη σήμερα, μια βδομάδα προ των εξετάσεων, πεθύμησα την θάλασσα...

Photo Credit: Me Instagram

Καλοκαίρι

Πρώτη του Ιούνη. Άραγε είσαι όντως εδώ;

Κοιτάζω το τραπέζι να βρω το τασάκι

Άδειο, γεμάτο δε μπορώ πια να πω

Περιμένω

Η γη γυρίζει

Η μέρα τελειώνει και εσύ εκεί έξω

Σκοτάδι

Φως

Εναλλαγές που με κρατάνε άγρυπνη

Άραγε να'σαι

Άραγε...

Καλοκαίρι

Αεράκι που μυρίζει αλμύρα

Λεμόνι και ήλιος

Λόγια κάτω από τα άστρα

Φιλιά

Γέλια

Καλοκαίρι

Στην άκρη της γλώσσας έχω το όνομα σου

Παίρνω ανάσα.

Ψιθυρίζω

Αν μ'ακούς θα γυρίσεις να με κοιτάξεις

Τώρα!

Υπάρχουν μέρες και...μέρες!

Καλημέρα σας,
Μια όμορφη Παρασκευή του Μαΐου η σημερινή.
Κατάλληλη μέρα για να ειπωθούν κάποια πράγματα...

Photo Credit

Υπάρχουν μέρες και μέρες.

Εκεί που υπάρχει χαρά, υπάρχει και λύπη.

Υπάρχει αγάπη, μια κινητήριος δύναμη, μια αέναη κίνηση ζωής και θανάτου. 

Ίσως και πέρα από τον θάνατο, πέρα από την ζωή.

Κάποιες μέρες υπάρχει ευγνωμοσύνη. 

Όμως πάνω από όλα υπάρχει όραμα. 

Υπάρχουν πράξεις, και όχι λέξεις. 

Υπάρχω εγώ και εσύ. Υπάρχει το εμείς. 

Υπάρχουν τόσα πράγματα γύρω μας που μας κινητοποιούν, 

μας προσφέρουν μια όμορφη μέρα ή μέρες.

Πάνω από όλα όμως, υπάρχει καλοσύνη που μιλάει εκεί που δεν υπάρχουν λόγια

Δεν χρειάζονται λόγια. 

Μόνο ένα άγγιγμα, μια κίνηση, ένα νεύμα. 

Υπάρχουν μέρες και...μέρες!

Αφιερωμένο εξαιρετικά στον Λ. Ξέρει αυτός...!

Πράσινο. Πράσινο παντού...

Καλό μεσημέρι!

Χρόνια πολλά! Ελπίζω να είστε όλοι καλά.

Η Άνοιξη είναι εδώ και το αττικό φως είναι το κάτι άλλο!

Το να βολτάρεις μέσα στην πόλη σου προσφέρει ηρεμία ακόμα και αν τα αυτοκίνητα κινούνταν γύρω σου με ιλιγγιώδης ρυθμούς. Έτσι για μένα η έκπληξη και η χαρά ήταν μεγάλη, όταν είδα το αγαπημένο μου δέντρο, από γυμνό να γεμίζει βλαστούς.

Photo Credit: Me (Instagram)

Μόνο μια φράση νομίζω περικλείει όλη την ουσία.

Πράσινο. Πράσινο παντού...

Poem: You Keep...

Hello Everyone,
Some dark places need our attention in order to grasp the light.
Will you follow?

Dark room by saoshi on deviantART

You keep my lips sealed
Two birds trapped in agony
Their wings broken
They cannot fly

You keep my eyes shut
Two sunrises burst to life
Only to be taken back

I won't cry
I won't cry

You keep my love at bay
You check, you pat
then you go away

So awful, yet I sway

You keep me prisoner
In a small room
Alone in the dark
You seem to appreciate
My silent prayers

You keep me chained
Yet, I found the key
To be free
When you will be back
The epic battle
will define
Who will be lost
Who will be alive

Ποίημα: Αγαπώ όλα εκείνα...

Καλό μεσημέρι και χρόνια πολλά!
Διπλή εορτή σήμερα. Καλό είναι να θυμόμαστε, να συνειδητοποιούμε και να αγαπάμε...

Photo Credit

Αγαπώ όλα εκείνα που έγιναν για μένα
χωρίς εμένα

Αγαπώ όλα εκείνα που φαντάζουν μικρά
και ασήμαντα

Αγαπώ όλα εκείνα που τρομάζουν
τους περισσότερους

Αγαπώ όλα εκείνα που κάποιος ξέχασε
μα εγώ θυμάμαι

Αγαπώ όλα εκείνα τα σ'αγαπώ που έμειναν
φράσεις ανείπωτες στα σκοτεινά δρομάκια του μυαλού σου

Αγαπώ όλα εκείνα που σε έκαναν
αυτό που είσαι σήμερα

Αγαπώ όλα εκείνα που με θυμώνουν
γιατί μου μαθαίνουν τι είναι αυτά που με γαληνεύουν

Αγαπώ όλα εκείνα τα χαμόγελα σου
που δε γνωρίζεις ότι μου χάρισες

Αγαπώ όλα εκείνα που μας καθόρισαν
μα δεν παίρνουμε ποτέ στα σοβαρά

Αγαπώ όλα εκείνα τα όνειρα που σκότωσες
μα εγώ ανασύρω από τα δέντρα

Αγαπώ όλα εκείνα...

Αγαπώ...