Μελωδίες που σε ταξιδεύουν. Μελωδίες που σε βοηθούν να γράψεις ένα κεφάλαιο που σε ταλαιπωρεί τους τελευταίους μήνες. Μια μελωδία που σου θυμίζει ότι μαζί με την χαρά υπάρχει πάντα λύπη. Μελωδίες που θα σε κάνουν να χαίρεσαι αλλά και να λυπάσαι.
Μελωδίες που σε κάνουν να θυμάσαι...
Το τέλος μιας εποχής. Οι κουρτίνες κλείνουν, τα φώτα πέφτουν. Μια ακόμα ερμηνεία φτάνει στο τέλος της. Και εκεί, πάνω στην σκηνή μόνο σιωπή...
Εις αναμονή μιας νέας εποχής. Η αρχή είναι πια κοντά. Τόσο που την θωρώ με ανυπομονησία.
Σήμερα είναι μέρα αποκαλύψεων. Κάποια δωμάτια από το "Παλάτι των αναμνήσεων" ζητάνε να αεριστούν. Τι θα γίνει τελικά; Κανείς δε ξέρει. Ίσως οι πόρτες και τα παράθυρα να ανοίξουν για λίγο, για πολύ θα δείξει. Είναι εποχή υπερβάσεων. Ετοιμαστείτε...
Έχω να παίξω πιάνο δεκαέξι ολόκληρα χρόνια. Σήμερα μετά από πολλά χρόνια ένιωσα την μεγαλύτερη ανάγκη να καθίσω στο παλιό και φθαρμένο μου σκαμπό και να τολμήσω να ακουμπήσω τα ασπρόμαυρα πλήκτρα. Οι νότες θα ακούγονται κάπως, αλλά αυτό είναι φυσικό. Το πιάνο μου είναι ξεκούρδιστο.
Βλέπω τα πλήκτρα μπροστά μου. Να με καλούν να τα πατήσω. Με καλούν να γυρίσω πίσω σε αυτά. Μα τα δάχτυλα τρέμουν. Δε θυμάμαι όλα τα κλειδιά. Κάποτε τα ήξερα απέξω, μα τώρα πια είναι χωμένα κάπου. Κλειδωμένα μάλλον σε ένα συγκεκριμένο δωμάτιο του μυαλού μου.
Και παρόλο που ο φόβος με κάνει να αισθάνομαι κάπως, πατάω το πρώτο πλήκτρο. Ντο.
Η αγάπη μου για την μουσική δε μειώθηκε αυτά τα χρόνια της (αυτό)εξορίας μου. Ίσα, ίσα που την κράτησα κοντά μου. Έγινε το πιο αναγκαίο κομμάτι της ζωής μου μετά το οξυγόνο. Γιατί για μένα η μουσική είναι το δεύτερο οξυγόνο. Οι μελωδίες, οι ήχοι είναι η γαλήνη της ψυχής μου.
Σου έχει τύχει να αγαπάς και να μισείς κάτι με το ίδιο πάθος; Να το αγαπάς τόσο, παρόλο που απαρνιέσαι ένα κομμάτι του εαυτού σου; Για χρόνια η μουσική και το τραγούδι ήταν αυτό που ήμουν. Μα ξαφνικά σίγησαν. Σίγησε η φωνή. Σίγησε και το πιάνο. Παρά τις προτροπές αρνιόμουν να το πιάσω στα χέρια μου.
Αρνιόμουν κατηγορηματικά. Στις ανοιχτές πληγές δεν βάζεις αλάτι. Τις κοιτάς και προχωράς μέχρι να νιώθεις το στήθος σου ότι είναι κλειστό. Και ας δεν είναι.
Στην ζωή πάντα προχωρούσα μπροστά. Ακόμα το κάνω. Τόσο που σκέφτομαι να τραγουδήσω ξανά. Μπορεί η φωνή να μην είναι ίδια όπως παλιά, αλλά κάτι υπάρχει. Είναι εκεί πίσω, το νιώθω.
Μια ακόμα υπέρβαση. Υπερβαίνω τον εαυτό μου. Κοιτάω τις πληγές μου, που είναι πια κλειστές. Δεν φαίνονται. Μόνο τα σημάδια με κάνουν να τις ξεχωρίζω.
Δεκαέξι χρόνια μετά, κοιτάω πίσω και χαμογελώ. Ότι και να γίνει θα προσπαθήσω και ας μη πετύχω. Τουλάχιστον προσπάθησα να κάνω κάτι που με ευχαριστεί. Να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορώ, ακόμα.
Η τόλμη είναι συνυφασμένη με τον φόβο. Φοβάσαι να κάνεις κάτι αλλά αν το αποφασίσεις μπαίνει η τόλμη στο παιχνίδι και σου αποκαλύπτει ότι μπορείς. Ότι θα τα καταφέρεις, αρκεί να πιστέψεις λιγάκι. Στον εαυτό σου.
Inspiration in Music: Brian Crain : Softness and Light
English Interpretation : It is time...
Good morning and have a nice week ahead.
Today is a revelation day. Some rooms from “The Memory
Palace” wanted fresh air. Will the doors and the windows open or not? Maybe
they will open for a short or a long time. No one knows. This is an era where
you are overstepping yourself. Get ready
~C.C.
I haven’t played the piano for sixteen years. Today,
after all those years, I felt the greatest need to sit down to my old and worn
stool and dare to touch the black and white keys. The sound of the notes will be
weird, but that is something you should expect. My piano is not in tune.
I see the keys in front of me. They are calling my
name. Calling me to touch them, to press them gently. Calling me back to them.
My fingers are trembling. I don’t remember all the musical scales. Ι used to. Now they are simply lost. Locked down in a
specific room in my mind. Where is the key?
I am afraid, but still I touch lightly the first key.
C.
My love for music didn’t fade away because of my
exile. I held it close. So, it became the most needed necessity of my life,
after the air I breathe. Simply, music is my oxygen. I cannot live without it.
The melodies, the sounds calm my soul. Just like that.
Have you felt that mixed feeling where love and hate
is so intense? A passion so sacred, but damned at the same time? To love it,
but still contemn it. Contemn that part of yourself. For years, music and
singing was who I was. But suddenly the lights went down. No more singing. No
more music. I was saying no to everyone who said, “but play a little for us.”
No. I couldn’t.
I couldn’t play. If you have an open wound you don’t
put salt on it. You already know what is there. You don’t need a reminder. So,
you look those wounds and continue your life, even though your chest is not
closed. You pretend that it is.
In life I was always walking forward. I still do. So,
I am thinking to start singing lessons again. I know it’s a shocker. It was for
me too. I know that my voice won’t be the same. But my chords are there. Rusty
maybe, but I can feel them. They want to stretch a bit.
Overstepping. Oversteppingmyboundaries, myself. I look at my wounds but
they are close now. You cannot see them. Only the scars remind me where they
are.
Sixteen years later, I can look back and actually
smile. I will do my effort whenever the outcome. I will try. I will try even
though I won’t succeed. I will be happy with this achievement. I will prove to
myself that I can do whatever I want, even if it hurts me.
Boldness is interwoven with fear. You are afraid to
try anything. Your dreams, hopes, everything you have in your heart and soul.
But if you decide to act, then courage comes in the game and then you realize
that you can do whatever you want. If. Only You. Believe. In. Yourself.
Ελπίζω να είστε καλά σήμερα. Καλύτερα από άλλες μέρες. Όπως έχουμε πει δεν είναι εύκολο αλλά τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε.
Σήμερα θα αναφερθώ στην μαγεία της μουσικής. Έχω μεγαλώσει μέσα στην μουσική, τόσο που για κάποια περίοδο σε νεαρότερη ηλικία έπαιζα και η ίδια κάποιο μουσικό όργανο και τραγουδούσα.
Έχω πει αρκετές φορές ότι η μουσική για μένα είναι το οξυγόνο μου.
Δεν νοείται μέρα που να μην ακούω κάποια μελωδία. Το κινητό μου είναι φορτωμένο με τραγούδια. Χρησιμοποιώ πολύ τα μέσα μαζικής μεταφοράς και κυκλοφορώ πάντα με ακουστικά στα αυτιά μου.
Όταν γράφω τις περισσότερες φορές ακούω και από ένα μουσικό κομμάτι που συνάδει με το πνεύμα της σκηνής. Τον τελευταίο καιρό έχω ανακαλύψει αρκετούς νέους μουσικούς και νέα κομμάτια που με έχουν βοηθήσει στο να καταγράψω τα συναισθήματα των ηρώων μου.
Η μουσική λοιπόν κρύβει μέσα της συναισθήματα και ασυναίσθητα μας οδηγεί στο να θυμηθούμε εικόνες που άλλοτε έχουμε ξεχάσει ή άλλοτε που θέλουμε να ζήσουμε. Ονειρευόμαστε πράγματα που τα "ντύνουμε" με ένα μουσικό χαλί, όπως κάνουν οι καλλιτέχνες στα μουσικά τους βίντεο.
Την επόμενη φορά που θα ακούσετε ένα τραγούδι σας καλώ να το ακούσετε πραγματικά. Και να αφεθείτε σε όλα αυτά που λέει ή αφήνει να εννοηθούν.
Ως την επόμενη φορά, καλή συνέχεια.
Κλεοπάτρα
Υ.Γ. Παρέα σε αυτό το ποστ μου έκανε ο James Blunt.
Strong as you were...Tender you go. I am watching you breathing for the last time...
Title : Music is magical
Kalimera, I do hope you are all okay. As we have said it is not easy but at least we can try, right?
In this post I wanted to talk about the magic behind music. I have grown up surrounding by music more or less. In a younger age I used to play the piano and sing.
I have repeated several times that music for me is my oxygen.
I cannot start my day without listening to a melody. My mobile phone has gazillion songs in its memory card. I use transportation in my everyday life to move around in the capital, so if you see me somewhere I am always with some headsets in my ears.
Most of the times, while I am writing I do listen to songs that have a specific aura of emotions with the scenes I want to write down. It is a blessing, that the past month or so, I have discovered several new artists and their music that help me a lot, in my quest of describing my characters' emotions.
In my opinion, consequently (have I told you how much I love this word?) music hides so many emotions and subconsciously it makes us remember all those images we tend to forget, or we want to experience in the near future.
Think about it, but in our minds, we do make our own videos about our lives and we use several music pieces that describe better our memories.
So, next time you will listen to a song, I advise you to listen carefully what it says to you. Every song means something to every single one of us. And maybe if you have your ears open you will find out or realize what this is.
Until The Next Time
Have a nice evening ahead.
~CC
P.S. I wrote this blog entry while I was listening to James Blunt's Carry You Home...Enjoy the video above!
