Ελπίζω να είστε όλοι καλά...Τελευταία μέρα του Νοεμβρίου, υπέροχη μέρα έξω παρόλο το κρύο και το σημερινό θέμα μας είναι η Καλημέρα. Ναι καλά διαβάσατε η καλημέρα.
Έχουμε ανάγκη να ακούμε αυτή την λέξη πρωί πρωί συνοδευόμενη από ένα χαμόγελο. Θυμηθείτε πόσες φορές την έχετε πει σε άγνωστο κόσμο τα πρωινά και πόση ικανοποίηση μπορεί να σας χάρισε, αλλά και να χαρίσατε. Την επόμενη φορά μην ξεχάσετε να πείτε καλημέρα σε έναν άγνωστο. Μπορεί να σας αλλάξει την ζωή...
Μέχρι αύριο...Καλή συνέχεια!
~Κλεοπάτρα
Kalimera, or goodmorning or Buon giorno.
I do hope you are all okay. This is the last day of November, the day is lovely. A bit cold that is true. Today I am going to write about how important is to start your day by saying a simple word. Kalimera.
I really thing that we need to hear this little word along with a smile. Just remember how happy with yourselves you felt, if you said it to a stranger and they smiled back. We need to have memories to cherish, even simple ones. So, next time you are out, you should say Kalimera to a stranger. It might change your life...
Until Tomorrow, have a nice day ahead...
~CC
P.S. This greek song expresses exactly what I told you about saying Good Morning to someone.
Ελπίζω να είστε καλά σήμερα. Καλύτερα από άλλες μέρες. Όπως έχουμε πει δεν είναι εύκολο αλλά τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε.
Σήμερα θα αναφερθώ στην μαγεία της μουσικής. Έχω μεγαλώσει μέσα στην μουσική, τόσο που για κάποια περίοδο σε νεαρότερη ηλικία έπαιζα και η ίδια κάποιο μουσικό όργανο και τραγουδούσα.
Έχω πει αρκετές φορές ότι η μουσική για μένα είναι το οξυγόνο μου.
Δεν νοείται μέρα που να μην ακούω κάποια μελωδία. Το κινητό μου είναι φορτωμένο με τραγούδια. Χρησιμοποιώ πολύ τα μέσα μαζικής μεταφοράς και κυκλοφορώ πάντα με ακουστικά στα αυτιά μου.
Όταν γράφω τις περισσότερες φορές ακούω και από ένα μουσικό κομμάτι που συνάδει με το πνεύμα της σκηνής. Τον τελευταίο καιρό έχω ανακαλύψει αρκετούς νέους μουσικούς και νέα κομμάτια που με έχουν βοηθήσει στο να καταγράψω τα συναισθήματα των ηρώων μου.
Η μουσική λοιπόν κρύβει μέσα της συναισθήματα και ασυναίσθητα μας οδηγεί στο να θυμηθούμε εικόνες που άλλοτε έχουμε ξεχάσει ή άλλοτε που θέλουμε να ζήσουμε. Ονειρευόμαστε πράγματα που τα "ντύνουμε" με ένα μουσικό χαλί, όπως κάνουν οι καλλιτέχνες στα μουσικά τους βίντεο.
Την επόμενη φορά που θα ακούσετε ένα τραγούδι σας καλώ να το ακούσετε πραγματικά. Και να αφεθείτε σε όλα αυτά που λέει ή αφήνει να εννοηθούν.
Ως την επόμενη φορά, καλή συνέχεια.
Κλεοπάτρα
Υ.Γ. Παρέα σε αυτό το ποστ μου έκανε ο James Blunt.
Strong as you were...Tender you go. I am watching you breathing for the last time...
Title : Music is magical
Kalimera, I do hope you are all okay. As we have said it is not easy but at least we can try, right?
In this post I wanted to talk about the magic behind music. I have grown up surrounding by music more or less. In a younger age I used to play the piano and sing.
I have repeated several times that music for me is my oxygen.
I cannot start my day without listening to a melody. My mobile phone has gazillion songs in its memory card. I use transportation in my everyday life to move around in the capital, so if you see me somewhere I am always with some headsets in my ears.
Most of the times, while I am writing I do listen to songs that have a specific aura of emotions with the scenes I want to write down. It is a blessing, that the past month or so, I have discovered several new artists and their music that help me a lot, in my quest of describing my characters' emotions.
In my opinion, consequently (have I told you how much I love this word?) music hides so many emotions and subconsciously it makes us remember all those images we tend to forget, or we want to experience in the near future.
Think about it, but in our minds, we do make our own videos about our lives and we use several music pieces that describe better our memories.
So, next time you will listen to a song, I advise you to listen carefully what it says to you. Every song means something to every single one of us. And maybe if you have your ears open you will find out or realize what this is.
Until The Next Time
Have a nice evening ahead.
~CC
P.S. I wrote this blog entry while I was listening to James Blunt's Carry You Home...Enjoy the video above!
Λόγια σμιλευμενα στην Ελληνική μνήμη για κάποιους. Για κάποιους άλλους ήταν λόγια κούφια. Αν ήταν κάτι διαφορετικό, η αντιμετώπιση δε θα ήταν αυτή που βιώνουμε. Η αντιμετώπιση θα ήταν προς όφελος του Ελληνικού Λαού. Η κοινωνία μας έχει διαλυθεί, η κοινωνική συνοχή, όλα εκείνα που μας ορίζουν ως κράτος.
Αν φταίξαμε; Αυτή η ερώτηση ακούγεται από τα χείλια αρκετών. Όλοι έχουν, έως κάποιο βαθμό μερίδιο ευθύνης. Όμως δεν μου αρέσει να ισοπεδώνω τα πάντα και να διαμοιράζω ευθύνες σε όλους ανεξαιρέτως.
Το ερώτημα που θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι αν μπορούμε να αλλάξουμε.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε θα το κάνατε; Τολμάς να κοιτάξεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να είσαι αρκετά δυνατός να αντικρίσεις τους δαίμονες σου; Το να μπορέσεις να κοιτάξεις κατάματα τον εαυτό σου δίχως να θες να τον κρύψεις ή ακόμα πιο ακραία να τον σπάσεις δείχνει πολλά.
Τολμάς;
Αν τολμάς ίσως η ελπίδα να υπάρχει. Δεν έχω αυταπάτες. Ξέρω ότι αρκετοί έχουν χάσει την θέληση τους. Άλλοι πάλι αντιδρούν γιατί δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν. Μα πόσοι είναι συνειδητοποιημένοι στην αντίδραση τους; Πόσοι είναι αυτοί που έχουν καταλάβει ότι κανένας δε θα μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροί, να βγούμε από αυτό το τέλμα, παρά μόνο ο εαυτός μας.
Κάθε άνθρωπος που αισθανθεί ότι θέλει να αλλάξει, ταράζει το κατεστημένο. Αλλάζει αυτή την κοινωνική συνοχή που είναι παρωχημένη. Το θέμα λοιπόν είναι ότι μετά από όλα αυτά τα περιστατικά στην Νεότερη Ιστορία μας θέλουμε να αλλάξουμε; Ή θα συνεχίσουμε απλά να αναπαράγουμε φράσεις που εκείνη την δεδομένη στιγμή σήμαιναν κάτι σημαντικό;
Δεν είναι εύκολη η αλλαγή. Το γνώθι σ'αυτόν θέλει τρομερές θυσίες.
Θέλει πόλεμο.
Πρώτα με τον εαυτό μας καθαρά εσωτερικά. Πόλεμο με όσα σε ενοχλούν και δεν αντιδράς. Πόλεμο με όσα κάνεις ότι δεν βλέπεις και τα έχεις καταχωνιάσει κάτω από ένα χαλί. Πόλεμο με τον ίδιο σου το Εγώ που έχει καλομάθει και σιγά μη σε αφήσει να ξεκινήσεις ανταρσία.
Kalimera from Athens. I do hope you are all okay. After ten days of uncertainty, yesterday we found out that we have a Prime Minister! I don't know what this man will do, but at least we have one now. I have stopped, again, watching the news. I need to detox and that is exactly what I am doing.
Last night, I was writing an exercise for my seminar. Basically I was re-writing a scene from my story but from another Point of View. My story is written from my lead heroine's pov. I prefered to write a part of this chapter from my lead hero's pov. And the outcome is surprising. I really love his voice, it gives us a lot of perspective, his and how he perceives the whole incident.
Some of you will say, ahem we don't know what is your story about. You are right. I cannot say much until I have the first draft in my hands. Then I will give you more info about it. And maybe just maybe I will post this outtake when the story will get published. (Yes, I am an optimistic and I have a goal.)
My fellow-writers will know how lovely is to mess with your characters and their voices. It reveals a lot more about your character, their thoughts, insights and their reactions. The more you write a story, the more you want your characters to open up with you. I think I am in a good place with them. These days I really enjoy the antics of another male character. He is too talented and he knows it, but I have to give him justice he is not a snob. I think of him as a charming and funny young man. -Yeah, yeah I am messing with you too...I cannot say I am sorry! I do hope I made you curious enough to want to read this story.
Have a nice day ahead and a lovely weekend. Enjoy your time with your loved ones!
Until Tomorrow,
~CC
P.S. I have to thank Killian McRae for giving me the idea for this title. :)
Hey Everyone,
Kalimera from Athens. I do hope you are all okay. I know that the past posts were mostly in Greek but that was an internal need. Those short stories wanted to be told in my mother tongue. I cannot promise it for now, but if I find time I will try to translate them also in English.
It is really hard for us to keep our sanity. Several things are happening spontaneously in our everyday life that challenge our notions about life, our health (mental or not) and finally our strength. Two days ago, we all froze from what our Prime Minister did. Most of the people are shocked and angry with him because what he did shows a lot about how little he respects the citizens of his country. If he wanted to ask our opinion, the referendum should have happened before the IMF and not now, after all those bail outs, cuts and deals.
I am trying to write, but it is not easy. Inspiration cannot come when you cannot focus. The only thing I can say is that this endless adventure starts to unite us. Those things that once were lost might be found again. If this continues then there is Hope. Hope for everything our generation is fighting for. We cannot kill our darlings. We cannot kill our dreams and hopes, because if we do, then the future will be miserable.
I am grateful for all those who are in my life, my family and friends. There are times that we need to smile and remember that we have to live our Life too. I am also extremely sorry that I cannot be online much, I don't do it on purpose, but it is needed for my shake.
So that is our truth. The one you don't see in the news. The one numbers cannot describe. We are trying to keep our sanity and this is not easy at all.
