Κυκλοφορώντας με ένα e-reader στην πόλη.

Ξεκίνησα να διαβάζω βιβλία στο android κινητό μου από το 2010. Κυκλοφορούσα στην πόλη κινούμενη με τα μέσα μαζικής μεταφοράς και νομίζω ότι είχα αντιληφθεί κάποιους που με κοιτούσαν παράξενα. Μα τι κάνει αυτή και κοιτάει τόση ώρα το κινητό της, μια πιθανή σκέψη που μπορεί να έκαναν τότε. 

Αγόρασα το πρώτο μου kindle, την άνοιξη του 2011. Από εκείνη την στιγμή και μετά έχω αγοράσει, διαβάσει αρκετά βιβλία, κυρίως αγγλόφωνα. Το νέο μου απόκτημα δε με απώθησε από το να αγοράσω κανονικά βιβλία. Το 2012 μόνο, αγόρασα σαράντα βιβλία και εικοσιπέντε ηλεκτρονικά βιβλία. Όχι άσχημα νομίζω. 

Η πρώτη φορά που σκέφτηκα να αγοράσω ένα e-reader, ήταν όταν επισκέφτηκα το 2010 μια φίλη μου στην Αγγλία και έφυγα από γνωστή αλυσίδα βιβλιοπωλείων έχοντας κατεβάσει κυριολεκτικά το μισό μαγαζί. Την μεγαλύτερη "ζημιά" μου την έκανε ο Hardcover τόμος του "Towers of Midnight" του Robert Jordan που το είχαν σε προσφορά στις 10 λίρες. Το είδα στην βιτρίνα και εννοείται ότι ζήτησα να κάνουμε μια μικρή στάση. Φεύγοντας, διαπίστωσα ότι τα βιβλία που κρατούσα ζύγιζαν τουλάχιστον 5 κιλά. 

Όταν γυρίσαμε σπίτι το μόνο που σκεφτόμουν κοιτώντας την βαλίτσα μου, ήταν πόσα θα πληρώσω στο αεροδρόμιο ως επιπλέον κιλά. Ευτυχώς για μένα, δεν πλήρωσα υπέρβαρο και γύρισα πίσω χαρούμενη με τις αγορές μου. Βέβαια ταλαιπωρήθηκε ο ώμος μου, αλλά χαλάλι. Όμως στο πίσω μέρος του μυαλού μου, μια σκέψη εμφανιζόταν. Γίνεται να πηγαίνω κάπου και να μην κουβαλάω τόσα πολλά βιβλία μαζί μου; 

Η απάντηση δόθηκε ένα χρόνο αργότερα, πάλι σε επίσκεψη στην φίλη μου στην Αγγλία. Μου δάνεισε το kindle της να διαβάσω την συνέχεια ενός βιβλίου που ήθελα και ξετρελάθηκα μαζί του. Εννοείται ότι έκανα πάλι μια βόλτα από εκείνο το χαριτωμένο βιβλιοπωλείο. Αυτή την φορά όμως περιορίστηκα σε κάποιους υπέροχους τίτλους από την Vintage που δε τους βρίσκουμε στην Ελλάδα.  

Ο μεγαλύτερος φόβος αρκετών είναι ότι με την έλευση των ηλεκτρονικών βιβλίων θα σβήσει το κανονικό βιβλίο. Για τους βιβλιόφιλους δε νομίζω ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο. Όσο και αν βολεύει η ευκολία με την οποία έχεις εκατοντάδες βιβλία σε μια συσκευή, το χαρτί είναι κάτι άλλο. 

Για μένα το να χαζεύω σε ένα βιβλιοπωλείο είναι ότι καλύτερο. Ίσως γιατί για κάποια λεπτά της ώρας, δεν ανήκω στην πραγματικότητα που μας ορίζει, αλλά γίνομαι μέρος ενός σύμπαντος από πολλές πραγματικότητες που αναζητούν να διερευνηθούν. Η τελετουργία του να βρω ένα εξώφυλλο που θα με τραβήξει κοντά του, το να διαβάσω το οπισθόφυλλο για να δω αν όντως με "καλεί" ώστε να βυθιστώ σε αυτό τον κόσμο, νομίζω είναι αναντικατάστατο.  

Παρόλα αυτά, δε γίνεται να αγνοήσω την τεχνολογία και την εξέλιξη των πραγμάτων. Έτσι το android μου είναι εφοδιασμένο με δύο διαφορετικούς e-reader. Κοιτάω το goodreads για να δω ποια βιβλία εμφανίζονται στα ράφια των φίλων μου και τα αναζητώ και εγώ. Παράλληλα, γνωρίζω συγγραφείς από το εξωτερικό που είναι self-published και τα βιβλία τους είναι διαθέσιμα μόνο σε ebook. Τα τελευταία δύο χρόνια έχω ανακαλύψει ιστορίες - διαμαντάκια, που υπό άλλες συνθήκες δε θα γνώριζα.

Έτσι καθημερινά, κυκλοφορώ με ένα e-reader στην πόλη. Όταν έχω διάθεση να διαβάσω κάτι, το μόνο που έχω να κάνω είναι να πατήσω το ανάλογο application. Το ευχάριστο είναι ότι παρατηρώ όλο και περισσότερο κόσμο να διαβάζει γύρω μου. Με την μόνη διαφορά, ότι πλέον δεν φαίνεται το εξώφυλλο του βιβλίου που είναι απορροφημένος ο καθένας από εμάς.

Αυτή την βδομάδα τελείωσα "Το Δείπνο" της Λίλας Κονομάρα στο χαρτί, ενώ σκέφτομαι να ξεκινήσω "Τον Ουρουγουανό Εραστή" του Ρονκαλιόλιο που κέρδισα σε ebook πριν λίγες μέρες.

Η ανάρτηση αυτή γίνεται στα πλαίσια της εβδομάδας "Διάβασε ένα ebook" (3 με 9 Μαρτίου) Διαβάστε περισσότερα στο ιστολόγιο του Ηλεκτρονικού Αναγνώστη